A osteocondrose da columna lumbar é unha enfermidade común que afecta a cada segunda persoa de 25 a 55 anos. A súa causa son os cambios dexenerativo-distróficos nos discos intervertebrais, placas finais, articulacións facetarias, aparello ligamentoso da columna vertebral e, en fases avanzadas, na canle espiñal e na medula espiñal. A enfermidade progresa, afectando os tecidos brandos, vasos sanguíneos, nervios. Hai dor localizada na rexión lumbar, que pode irradiar cara arriba ou abaixo. As exacerbacións son seguidas por períodos de remisión, con todo, calquera efecto adverso leva á reanudación da dor e á deterioración do benestar.
Clasificación da osteocondrose lumbar
Coa osteocondrose pódese observar dor de distinta gravidade e prevalencia.
Dor |
Manifestacións |
|---|---|
Lumbago |
Dor aguda que aparece ao espremer as terminacións nerviosas. O paciente sente o "lumbago" máis forte, perdendo a capacidade de moverse. |
Lumbalxia |
Un termo colectivo para a aparición de dor nas costas. Neste caso, as causas da dor poden ser tanto de orixe vertebral como non vertebral. |
Ciática |
Dor de alta intensidade na zona lumbar e no sacro, dor, calor ou frialdade na zona lumbar e nas pernas. Coa lumboisquialxia, a dor esténdese polas nádegas e a superficie posterior do membro ata a zona do xeonllo. Os síntomas desagradables xorden debido á propagación do proceso á área do nervio ciático e dos nervios espinales. |
radiculopatía |
Unha síndrome neurálxica bastante común, que inclúe un complexo de síntomas e ocorre como resultado da compresión (compresión) das raíces da columna (raíces dos nervios da columna). Dor na parte baixa das costas e baixo abdome, diminución ou aumento do ton muscular. |
No desenvolvemento da osteocondrose lumbar, distínguense catro etapas (graos), que están determinadas pola secuencia de aparición de trastornos e que se manifestan por certos síntomas.
Graos |
Causas |
Síntomas |
|---|---|---|
Osteocondrose da columna lumbar 1 grao |
Pequenos cambios na columna vertebral. |
As dores son dolorosas e non intensas. A dor pode manifestarse con movementos de rotación do corpo, levantando pesas ou acompañando ao paciente constantemente. |
Segundo |
O desenvolvemento da patoloxía provoca síntomas máis notables: restrición da mobilidade do segmento lumbar, o espazo entre as vértebras redúcese significativamente, prodúcese a deformación primaria do anel fibroso, as terminacións nerviosas comezan a irritarse. |
Dor na parte inferior das costas, pode "dar" ás pernas e nádegas. Periódicamente hai adormecemento da pel ou sensación de ardor. Sons crepitantes característicos e molestias pola mañá. |
Terceiro |
O núcleo do anel fibroso arrastrase, beliscando as raíces nerviosas das vértebras. A dexeneración avanza: o anel fibroso colapsa, aparecen hernias intervertebrais (extrusións). Prodúcese escoliose isquiática. |
Dor aguda na parte baixa das costas, inchazo e inflamación na zona afectada dos nervios. Os membros inferiores están entumecidos. A dor non desaparece e comeza a estenderse na perna ao longo da superficie traseira, ata o talón. Pode haber adormecemento e debilidade na perna, un síntoma de "boteada". |
4o |
Desenvólvese en ausencia de tratamento durante moitos anos. Nesta fase, hai unha degradación completa do tecido cartilaginoso e deformación dos discos. |
A dor diminúe, pero hai unha forte limitación dos movementos na zona lumbar, ata a discapacidade. |
Causas da osteocondrose lumbar
Os discos intervertebrais están compostos polo núcleo pulposo e o anel fibroso. O disco está unido aos corpos vertebrales mediante fortes fibras de coláxeno. Este deseño reduce a carga da columna vertebral durante o movemento: desempeña o papel de amortecedor.
Coa idade, como resultado dos procesos naturais de envellecemento, a nutrición dos tecidos cartilaxinosos do disco está alterada, desenvólvense procesos distróficos: o núcleo seca, aparecen microgrietas do anel fibroso e violan as propiedades de absorción de choques.
Cando a carga aumenta, o núcleo do disco desprázase, indo máis aló da columna vertebral. Aparece a protuberancia - a primeira etapa da formación da extrusión (hernia). A extrusión interrompe a disposición anatómica normal dos tecidos circundantes, afecta ás raíces nerviosas, o que causa dor.
A osteocondrose prodúcese debido á distribución incorrecta da carga sobre a columna vertebral. Os factores causantes máis comúns son:
- inflamación, lesións do sistema músculo-esquelético;
- sobrecarga física, psicoemocional;
- hipodinamia (estilo de vida sedentario);
- desnutrición;
- exceso de peso;
- malos hábitos;
- riscos laborais: levantamento de peso, vibración, traballo de pé, sentado;
- predisposición hereditaria;
- postura incorrecta;
- desequilibrio hormonal;
- enfermidades endócrinas, autoinmunes.
A categoría de risco inclúe persoas maiores, deportistas profesionais, vendedores, perruqueiros, oficinistas, cargadores. As exacerbacións periódicas da osteocondrose crónica da columna lumbar son características, que obrigan ao tratamento e ás persoas traballadoras a tomar unha baixa por enfermidade.
Cando ver un médico
Debes ver un médico en canto teñas dor nas costas. Desafortunadamente, a xente adoita subestimar o perigo de neglixencia e incomodidade despois da actividade física, se dura máis de 12 horas, non se presta atención. Apúntanse a unha consulta só cando a dor se fai intensa, interfire no traballo ou no autocoidado.
Manifestacións |
Peculiaridades |
|---|---|
Síndrome da dor |
Aumenta gradualmente desde unha incomodidade apenas perceptible ata unha dor insoportable ou ocorre bruscamente despois da influencia dun factor provocador, por exemplo, levantar pesas. A dor pódese dar no abdome, o perineo, as nádegas e as pernas. |
Restricción de movemento |
É difícil dobrarse, xirar, sentarse coas costas rectas. |
Palidez da pel sobre o lugar da lesión |
Causado por mala microcirculación. |
Fatigabilidade rápida. |
Debido á tensión excesiva na rexión lumbar. |
Problemas coa potencia |
|
Dor na zona pélvica |
Asociado con alteración da inervación. |
Debilidade e adormecemento nas pernas |
|
Cambio de marcha, agacharse |
Protección reflexa da zona afectada. |
Trastorno do sono |
Debido á dor aferente significativa que emana da zona danada da columna vertebral. |
Se aparece algún destes síntomas, debes concertar unha cita cun neurólogo. Se se inicia o proceso, poden desenvolverse complicacións, ata a parálise das pernas.
Métodos para diagnosticar osteocondrose lumbar
En primeiro lugar, o médico preguntará cando e como apareceu a enfermidade. A continuación, realizará un exame, prescribirá un exame para aclarar o diagnóstico:
Radiografía da columna lumbar en dúas proxeccións: directa e lateral.
Se é necesario, resonancia magnética (MRI) ou tomografía computarizada multicorte (MSCT).
Mielografía - a introdución dun axente de contraste na canle espiñal, seguido de raios X.
Electromiografía (ENMG) do nervio afectado.
A lista de estudos depende do estadio da enfermidade, ás veces son necesarias consultas doutros médicos.
Osteocondrose lumbar da columna vertebral - tratamento
O tratamento da osteocondrose lumbar está feito por un neurólogo. Ás veces axúdanlle: un ortopedista, un quiropráctico, un acupuntor, un fisioterapeuta.
O tratamento moderno da osteocondrose lumbar é complexo. Inclúe varios métodos que o médico selecciona para cada paciente individualmente.
Terapia médica.Prescríbese para a osteocondrose da zona lumbar, como parte dun tratamento integral. Usados: antiinflamatorios non esteroides, analxésicos, antiespasmódicos, condroprotectores, vitaminas e medicamentos que melloran o fluxo sanguíneo local.
FTL.A fisioterapia úsase activamente para a osteocondrose. Máis a miúdo que outros, recomendan: electroforese, ultrasóns, magnetoterapia, terapia diadinámica. Para unha maior eficiencia, combínase a fisioterapia.
Terapia de ondas de choque.Axuda a reducir rapidamente a dor, conseguir a remisión a longo prazo. O alivio vén despois do primeiro ou segundo procedemento.
Masaxe.Recoméndase a masaxe clásica, aínda que ás veces outras técnicas poden ser máis eficaces. O obxectivo principal é aliviar o espasmo muscular, normalizar a circulación sanguínea.
terapia de exercicios.Na fase inicial, os exercicios de fisioterapia realízanse baixo a supervisión dun médico experimentado en rehabilitación nunha sala especialmente equipada. O médico mostra os exercicios, asegúrase de que o paciente os realiza correctamente. As clases non deben provocar molestias, despois delas o benestar do paciente debería mellorar.
Tratamento cirúrxico- úsase en ausencia dun efecto positivo do tratamento conservador durante tres semanas. Empréganse implantación, nucleoplastia, estabilización vertebral e outros métodos.
Preguntas populares
Que facer ao disparar?
Se hai dor aguda na osteocondrose, cómpre tomar unha posición cómoda e consultar a un médico.
É posible facer exercicios físicos con osteocondrose da columna lumbar?
Si que podes. Pero cómpre seguir dúas regras:
- non se pode comprometer durante as exacerbacións;
- Todos os exercicios deben ser seleccionados por un médico.
Que facer para evitar exacerbacións da osteocondrose lumbar e torácica?
- Fai exercicio regularmente (polo menos 2 veces por semana), aumentando constantemente a carga.
- Se es sedentario, levántase cada hora para facer un quecemento de cinco minutos.
- Durmir nun colchón ortopédico ou outra superficie plana e moderadamente dura.
- Use zapatos cómodos.
- Comer ben.
- Evitar a hipotermia da zona lumbar.
- Limite o levantamento de pezas pesadas.